Parfois on s’habitue à une personne
Parfois on s’habitue à une personne
Comme à un objet, à un morceau de pain,
Aux choses quotidiennes…
Parfois en la découvrant
On s’enfuit d’elle
On ne veut pas qu’elle devienne ordinare.
Quand tu m’as rencontrée
J’étais rongée de mauvaise conscience;
Les autres attribuaient cela à mes caprices
Mais toi, tu as vu dans ma tête des livres,
Tu en as ouvert un
Et tu y as vu poète assassiné…
Puis encore et encore.
Tu m’as même présenté tes condoléances,
Tu m’as enveloppée de la lumière brutale du jour…
Une tête peut nous fasciner par sa chevelure
Ou par sa pose accordée à la lumière du soleil
Mais un encéphalogramme ne ment jamais:
C’est ça que tu voulais
Tu voulais voir la vérité
Pour ensuite te sauver
Mais tu n’as pas pu partir
Tu n’as pas pu t’enfuir…
Translated by Omar Turmanauli and Gogi Ekizashvili
ზოგჯერ, ადამიანს ისე ეჩვევი
ზოგჯერ, ადამიანს ისე ეჩვევი,
როგორც საგნებს, ან პურს,
ყოველდღიურობას,
ზოგჯერ, აღმოაჩენ და გარბიხარ,
არ გინდა ჩვეულებრივი გახდეს,
მე რომ შემხვდი,
დანაშაულის გრძნობა მჭამდა,
რასაც უცნაურობას ეძახდნენ,
შენ კი წიგნები დაინახე ჩემს თავში,
გადაშალე ერთი მათგანი
და მოკლული პოეტი იპოვე,
მერე კიდევ და კიდევ,
სამძიმარიც მითხარი,
ძალიან მკვეთრი დღე მომაშუქე,
თავმა, შეიძლება, თმით მოგხიბლოს,
მზესთან შეთანხმებული პოზით,
მაგრამ ენცეფალოგრამა არ იტყუება.
ეს გინდოდა, სიმართლეში დარწმუნება,
რომ, სასწრაფოდ, გეშველა თავისთვის,
მაგრამ ვერ წახვედი, ვეღარ გაიქეცი…
Lia Sturua
Géorgie
© ლია სტურუა / Lia Sturua
Production audio: Haus für Poesie / 2016
Source : Lyrikline